John Knowles Im Thurn
 Vice-Admiral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1881 |
|---|---|
| Data śmierci |
5 lipca 1956 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1885–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
John Knowles Im Thurn (ur. 7 marca 1881 w Dulwich, zm. 5 lipca 1956) – brytyjski wojskowy, wiceadmirał Royal Navy, uczestnik obu wojen światowych, dowódca krążownika liniowego „Hood” w jego rejsie dookoła świata na początku lat 20. XX wieku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]John Knowles Im Thurn urodził się w Dulwich w południowym Londynie, jako piąte dziecko Johna Conrada Im Thurn oraz Sary Knowles. Jego dziadek, Johann Conrad im Thurn, był szwajcarskim imigrantem, który osiadł w Londynie i z sukcesami prowadził firmę żeglugową[1][2]. Służbę w Royal Navy rozpoczął jako kadet w 1885 roku, dwa lata później otrzymując promocję do stopnia midszypmena. W stopniu komandora porucznika (Commander) służył podczas I wojny światowej[3], był między innymi szefem sztabu admirała Charlesa Maddena na pancerniku „Revenge”[4]. Za swoje zasługi został odznaczony w 1919 roku Orderem Imperium Brytyjskiego, był również wymieniony w sprawozdaniu[5].
Po zakończeniu wojny, jako specjalista między innymi od sygnalizacji i komunikacji bezprzewodowej[4], służył w Admiralicji. W 1921 roku powrócił na morze jako dowódca krążownika „Ceres”. Dwa lata później został wybrany przez admirała Fredericka L. Fielda na jego oficera flagowego, dowodzącego krążownikiem liniowym „Hood” w wokółziemskim rejsie w latach 1923–1924. Stanowisko dowódcy największego wówczas okrętu świata pełnił do kwietnia 1925 roku, wcześniej zostając kawalerem Orderu św. Michała i św. Jerzego[5].
Do 1928 roku pełnił funkcję komendanta szkoły sygnalistów w Portsmouth, następnie był szefem sztabu Floty Śródziemnomorskiej[5]. 7 września 1929 roku został awansowany do stopnia kontradmirała (Rear-Admiral)[3]. W 1931 roku został kawalerem Orderu Łaźni. W latach 1931–1933 był asystentem szefa Sztabu Morskiego Admiralicji, przez następne dwa lata dowodził dywizjonem krążowników Floty Śródziemnomorskiej, z „London” jako okrętem flagowym[1][5]. Promowany do stopnia wiceadmirała (Vice-Admiral) w styczniu 1935 roku, wkrótce został przeniesiony w stan spoczynku[3] (według jednego ze źródeł był jeszcze w aktywnej służbie w początkach wojny domowej w Hiszpanii[1]). Podczas II wojny światowej, jako oficer rezerwy, pełnił funkcję komodora w systemie konwojów[4] oraz służył w Admiralicji[5]. Był joannitą[5]. Zmarł 5 lipca 1956 roku[3].